بخش چهارم: بهسازی فکری شیعه
اصولا امامان شیعه یک سلسله به هم پیوسته اند،
برای انجام یک هدف واحد، یک ماموریت واحد از طرف خدا دارند و نور واحدند، منتهی
این سلسله مقدس در شرایط مختلف، اشکال مختلف یافتهاند چرا که شرایط خاص هر زمان
موضع گیری خاصی می طلبد، نقش ائمه(ع) تببین اسلام و زدودن انحرافات از دین
می باشد تا حجت خدا بر مردم تمام شود و اگر ممکن بود توسط حاکمیت سیاسی، قوانین
اسلام را اجرا کنند، اما اگر ممکن نبود حفظ اسلام وظیفه حداقلی است .
در زمان امام حسین علیه السلام شرایط تبلیغی مهیا نبود و
چاره ای جز شهادت و قیام مسلحانه علیه دستگاه ظلم وجود نداشت و شرایط بحرانی بود و
اگر امام علیه السلام قیام نمی کرد، خط خلافت اموی باقی مانده بود لذا امام
حسین علیه السلام قیام نمودند، بعد ار حادثه کربلا قیام نه ممکن بود و نه مصلحت،
چون همه یاران امام و اصحاب خاص به شهادت رسید بودند و با شهادت امام مسیر حق و
باطل روشن شده بود و بعد از آن باید این مسیر حق برای مردم تبیین میشد
این مسئله ای است که امام باقر(ع) و امام صادق(ع) در اوج آن قرار داشتند،
ولی امام سجاد زمینه را آماده نموده بودند.
امام سجاد در طول 34 سال شیعه را
در سختترین شرایط هدایت کردند و به بهسازی فکری شیعه پرداختند؛ اگر بخواهیم
مهمترین کار هایی که امام(ع) در مسیر احیای دین بخصوص در بعد اعتقادی انجام دادهاند
اشاره کنیم می توان در چند بعد به این موضوع پرداخت: 1-تربیت شاگردان در رشته های مختلف علوم 2-تبلیغ اسلام به صورت عمومی 3-بیان روش های تربیتی جهت دعوت مردم به اسلام 4-گسترش فرهنگ مکتوب 5-مبارزه با انحرافات اعتقادی جبر و تفویض 6-«تشبیه» 7-تبلیغ معارف
ادامه در بخش بعدی
....